Tijdens KRAAK: de herfst! werd de nieuwe Seizoenszine gelanceerd – de herfstzine! Tijdens deze avond in Theater De Nieuwe Vorst in Tilburg droeg ik mijn verhaal “Kastanje” uit de herfstzine voor, en een stukje uit een kort-verhaal-in-wording, “Alle verhalen die ik niet schreef”. Fotocredit: Margo van de Pas (@margovdpas)
Tag: kort verhaal
Verhaal in Seizoenszine
Mijn korte verhaal “Kastanje” is te vinden in het Herfstzine (2023) van de Seizoenszine.
Fragment: Reis naar de maan
Heb je ooit gedacht, waarom ben ik hier in hemelsnaam mee begonnen? Waarom heb ik ‘ja’ gezegd? Ik zit in mijn stoel, ingesnoerd in een net-niet-comfortabele riem, en het is precies één minuut voor vertrek. De klok is begonnen met aftellen. Help. Ik wil hier weg. Ik probeer die woorden uit mijn gedachten te wissen,…
Fragment: De afstand tussen mij en Aarde
Op 18 februari werd de bundel Envisioning Other Futures gepresenteerd, en ik droeg een stuk uit mijn verhaal “De afstand tussen mij en Aarde” voor (bundel is hier te vinden op de Feed van Other Futures): De laatste dag van de conferentie brachten we door in een van de grootste theaterzalen van het nieuwe grottencomplex….
Verhaal op Tijdschrift Ei
Mijn korte verhaal “Ik haat de stilte wanneer het tijd is om te spreken” is nu hier te lezen bij Tijdschrift Ei, met een fotoserie van Tonya Heeringa. Een witte cel. De muren wit, als een leeg schildersdoek, een blanke pagina. Ze komen op me af en verdrukken me haast, vermorzelen me, verpletteren me. De…
Fragment: Zonlicht
Het zonlicht schijnt zachtjes door de smoezelige ruit. Het is nog vroeg, want buiten en binnen is het nog stil. Niemand is nog op. Buiten schijnt het zonlicht op de witte en bruine en grijze blokken anonieme gebouwen, normaal zo lelijk en hoekig en gewoontjes, maar in het juiste licht hebben ze allemaal iets van…
Fragment: Ik haat de stilte wanneer het tijd is om te spreken
Een witte cel. De muren wit, als een leeg schildersdoek, een blanke pagina. Ze komen op me af en verdrukken me haast, vermorzelen, verpletteren me. De kleuren zijn verdwenen. Ik huil niet, nog niet. Ik staar naar het wit van de muren. Seconden duren minuten, nee, uren, maar iets van mijn oude kracht, mijn verbeelding,…